รับร่าง-ไม่รับร่าง

วันนี้จะพูดสั้นๆ

รับร่าง-ไม่รับร่าง

ขนาดพวกเราอยู่ ป.ตรี ปี 3 บางคนเรียน กม. ราม คู่ไปด้วย


ยังไม่สามารถอ่าน รธน. ให้เข้าใจได้ (และ/หรือ ให้จบได้)

แล้วการลงประชามติครั้งนี้มีประโยชน์ยังไงกัน?

Harry Potter

สำหรับผมมันก็เป็นนิยายที่ไม่ได้ดีเวอร์อะไร

อ่านได้เรื่อยๆ สนุกๆ แต่ไม่ถึงกับติดตามชอบชิดติดขอบ

จนบางครั้งรู้สึกว่ากระแสของแฮร์รี่มันแรงเกินความสนุกของมัน


ผมอคติเกินไปรึเปล่า?


ไม่รู้สิครับ สำหรับผมที่เสพสื่อสิ่งพิมพ์และโทรทัศน์สำหรับเด็กเข้าไปมาก

สมัยเด็กตื่นมาเจ็ดโมงเช้า มาดูมิกกี้ เมาส์ ดูโดนัลด์ ดั๊ก ผจญภัยกับลุงสกรู๊จ

อ่านการ์ตูนตั้งแต่อนุบาล (อ่านพวกมิกกี้เมาส์เนี่ยแหละ)

ดูการ์ตูนช่องเก่า เซนต์เซย่า โดเรมอน

เช่าวิดีโอดราก้อนบอล ซามูไรทรูปเปอร์ แกรนสอร์ท มาชีนก้าZ เก็ตเตอร์ ไลก้า คอมแบตต้าV ไรดีน กายเวอร์ แดช อาซูราดะ บลาๆๆ มาดู

อ่านโดเรมอนทั้งตอนสั้นและตอนยาวเป็นปริมาณมาก (ตั้งแต่ประถมต้นๆ)

อ่านนิยายนักสืบสำหรับเด็ก พวก 4 สหาย 5 สหาย 6 สหาย น่ะ (อ่านไปเป็น 30-40 เล่มเลยมั้ง)

อ่านเอมิลยอดนักสืบ (หนังสืออ่านนอกเวลาของม.ต้น ตั้งแต่ประถม) พลาย เอ่อ พลายไรหว่า (หนังสือนอกเวลาอีกแล้ว แต่อ่านก่อน) คนอยู่วัด (เช่นกัน ฮาดี) แมงมุมเพื่อนรัก (เช่นกัน) บลาๆๆ ทั้งนิยายไทยและฝรั่ง

และการ์ตูนร่วมสมัยอีกมากมายจนถึงปัจจุบัน เรื่องสั้นซีไรต์บางเล่ม วารสารต่างๆ หนังสือเรียน เว็บบอร์ด(อันนี้เล่นตั้งกะ ป.6)

รวมถึงเล่นเกมมาแล้วพอสมควร ตั้งแต่อาตาริ แฟมิลี่ เกมบอย ซูเปอร์แฟมิค่อม เพลย์1 คอมพิวเตอร์ ซึ่งต่างเกมต่างก็ต้องมีเนื้อเรื่องของตัวเองต่างๆ กัน


ทั้งหมดนั้นมันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดใจ กับการที่บางคนยกย่องแฮร์รี่ว่าจินตนาการบันเจิด เพียงเพราะว่ามันใช้เวทย์มนตร์! โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ใหญ่มักจะคิดอย่างนี้...




ในขณะที่การ์ตูนกำลังถูกกวาดล้าง? เกมกำลังถูกมองว่าเป็นศัตรูของเด็กๆ? และละครหลังข่าวเป็นสิ่งที่มีประโยชน์?



ผมไม่เถียงครับว่าแฮร์รี่ดี ทำให้คนรักการอ่านเพิ่มมากขึ้น

แต่ตอนนี้คนมองการ์ตูน มองเกม ว่ามันต้องโป๊ มันต้องรุนแรง คนอ่านคนเล่นต้องหัวเกรียนแน่นอน

ในขณะที่ FHM , Maxim ที่เพิ่งโดนโละแผงไป ได้กลับมาวางขายอย่างสง่าผ่าเผยอีกครั้ง...



เด็กๆ ติดเกมจนหัวเกรียน

ส่วนผู้ใหญ่ก็บ้ากิเลสตัณหาจนหัวล้าน




ถ้าสมมติว่าแฮร์รี่ถูกเขียนขึ้นมาเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
ทำให้นิยายกลายเป็นของยอดฮิตในไทยแทนการ์ตูนญี่ปุ่น
และเริ่มมีการบรรยายถึงฉากวาบหวิว เพราะคนอ่านเมื่อ 10 ปีก่อน มันโตกันหมดแล้ว




พอมาวันนี้ฉากแฮร์รี่จูบกับชาวบ้าน มันจะถูกเซ็นเซอร์ออกไปจากหน้ากระดาษหนังสือมั้ยครับ?


(อาจจะได้เห็นคำว่า ควับ! แทนคำบรรยายการจูบในเรื่อง)


ผมไม่ได้จะบอกนะว่าฉากโป๊ที่มันมีตามการ์ตูนเนี่ยมันดี

แต่ผมจะบอกว่า หลายๆ เรื่องที่มันไม่ได้โป๊ขนาดนั้นมันมีอีกเยอะ

และมันให้อะไรๆ มากกว่าสิ่งที่คุณๆ ท่านๆ บางคนยกย่อง (เช่น จตุคาม)

แต่มันกำลังจะถูกทำลายให้หายไปจากสังคมไทย

ด้วยสองสาเหตุคือ

1. การเอาหน้าของรัฐบาล (ทั้งทักษิณและทหาร ไม่ได้ต่างกัน)

2. มันไม่ได้ให้ผลประโยชน์แก่พวกท่าน (แฮร์รี่ไม่สามารถทำให้พวกท่านเอาหน้าได้ เพราะมันดังเกินกว่าจะติได้ ไม่งั้นคงมีคนติไปแล้ว เหมือนกรณีโปเกม่อนมีเด็กดู แล้วไปโดดตึกเพราะนึกว่าบินได้จริง ซึ่งจริงๆ แฮร์รี่มันมีข่าวอะไรมากกว่านั้นอีก) (มันไม่เหมือนหนังสือผู้ใหญ่ หรือหนังโป๊ ที่กรณีหลังทำให้บางคนในหมู่พวกท่านได้ส่วย ได้ค่าคุ้มครอง แถมได้สบายตัวโดยไม่มีใครรู้ว่าท่านพกมะเขือเผาอีก)




สรุปว่า

ไปนอนดีกว่า

ค่าของชีวิต

บางคนกล่าวว่าชีวิตเป็นสิ่งมีค่าสูงยิ่ง

บางคนยื้อชีวิตเอาไว้แม้จะต้องทนกับความทุกข์ทรมาน

บางคนเชื่อว่าชีวิตมีค่ามากไม่ว่าจะแลกกับอะไรก็ไม่คุ้ม





แต่สุดท้ายแล้วชีวิตคนไทย ก็ไม่ต่างจากชีวิตหมาตัวหนึ่ง

ชีวิตคนที่มีค่าในสังคมไทยนี้ คือชีวิตของคนรวย ชีวิตของคนมีอำนาจ ชีวิตของคนมีอิทธิพล



ชาวบ้านทั่วไปสามารถถูกฆ่าข่มขืนได้โดยผู้กระทำผิดถูกตามจับได้น้อยมาก

ชาวบ้านทั่วไปสามารถถูกขับรถชนเสียชีวิตโดยเจตนาได้ โดยไม่ต้องไปสอบปากคำ

ชาวบ้านทั่วไปสามารถถูกอุ้มไปเผานั่งยางได้ โดยจับมือใครดมไม่ได้



ในขณะที่ชนชั้นสูงมีความผิด กลับมีตำรวจ ทหาร นักการเมือง คอยช่วยเหลือไม่ให้มีความผิดอยู่เสมอๆ














สังคมไทยป่วยเป็นโรคอะไรกัน?

การฆ่าตัวตายหมู่ของเหล่าผลิตภัณฑ์

หลายเดือนที่ผ่านมา ผมต้องเดินทางด้วยรถไฟฟ้า BTS ทุกวัน วันละ 2-3 รอบ รวมๆ แล้วเสียเวลาไปกับรถไฟฟ้าไปประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆ ทุกวัน

สื่อบันเทิงเดียวบนรถไฟฟ้าที่มีให้ผมสนใจ คือ ทีวี ซึ่งเป็นรายการโฆษณาที่ทาง BTS เอามาฉายเป็นรายได้เสริม (อันนี้คิดว่าใช่นะ ไม่ได้ไปหาข้อมูล)

ซึ่งนับได้ว่าไอ้ทีวีอันเนี้ย เป็นสื่อที่ประชาสัมพันธ์ได้ติดหูติดตาเป็นอย่างยิ่ง เพราะคนที่จำเป็นต้องเดินทางทางนี้ ก็จะได้ยินเสียง / ได้ดูโฆษณาติดตาไปทุกวันๆ

แต่ก็เป็นปัญหากับโฆษณาที่ดีแต่ทุ่มเงิน แต่ไร้ซึ่งจินตนาการ / ความคิดสร้างสรรค์

อาทิเช่น โฆษณาสินค้าตัวหนึ่งเป็นรังนก เนื้อหากล่าวประมาณว่าการให้รังนกแม่เนี่ย เป็นอะไรที่แม่รู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่มากๆ

แต่สำหรับคนดูที่รู้ชัดๆ ว่าไอ้โฆษณานี้มันเฟคสุดๆ เนี่ย นอกจากความรู้สึกหมั่นไส้ว่าไอ้รังนกนี่มันไม่ได้ดิบดีอะไรขนาดนั้นแล้ว ยังเกิดความคิดว่ายี่ห้อนี้มันตกต่ำลงไปเพราะแนวความคิดในการโฆษณาแบบนี้ (ทำยังกะรังนกเป็นจตุคาม)

หรือก่อนหน้านี้มี MV นักร้อง(ไม่)สาวคนหนึ่ง ร้องเพลงไทยปนอังกฤษ แต่ฟังไม่รู้เรื่อง สำหรับผมนอกจากจะติดหูในแง่ลบแล้ว ยังรำคาญอีก

หรือโฆษณาพวกครีมบำรุงผิว ที่ทำเป็นให้คนทดลองก่อนแต่งงานกับหลังแต่งงาน ดูปุ๊บก็รู้ปั๊บว่าจะมาแนวไหน หลอกชาวบ้านไปวันๆ ไอ้โฆษณาทำนองนี้มีมาตั้งแต่ผมอยู่ประถมแล้วล่ะครับ แล้วนางแบบที่เอามาโฆษณาเนี่ย ก็ยังมีข่าวแย่ๆ อีกต่างหาก (กระทู้แนะนำพันทิพห้องเฉลิมกรุงครั้งหนึ่ง ซึ่งมีคนมาบ่นถึงไฮโซทำตัวเกรียน)

ขี้เกียจยกตัวอย่างแล้วครับ


เอาเป็นว่า ในมุมมองของผมเนี่ย ถ้าผลิตภัณฑ์ไหนมั่นใจว่าโฆษณาตัวเองดีจริงๆ ค่อยเอาไปลงบน BTS เถอะครับ

ก่อนชื่อเสียงผลิตภัณฑ์จะเสียไปเพราะครีเอทีฟที่คุณจ้างมา




(เบื่อโฆษณาห่วยๆ ครับ)